22 Ekim 2010 Cuma

feryad...

Bırak biçare feryadı, belâdan kıl tevekkül. Zira feryat, belâ ender hata ender belâdır bil.

Belâ vereni buldunsa eğer, safâ ender vefâ ender atâ ender belâdır bil.

Madem öyle, bırak şekvâyı, şükret; çün belâbil, demâ keyfinden güler hep gül mül.

Ger bulmazsan, bütün dünya cefâ ender fenâ ender hebâ ender belâdır bil.

Cihan dolu belâ başında varken, ne bağırırsın küçücük bir belâdan, gel tevekkül kıl.

Tevekkül ile belâ yüzünde gül, tâ o da gülsün. O güldükçe küçülür, eder tebeddül.

Hem üstadlarımdan Mevlânâ Celâleddin'in nefsine dediği gibi dedim:

O, "Ben senin Rabbin değilmiyim?" dedi; sen "Evet, Rabbimsin" dedin. "Evet" demenin şükrü nedir? "Bela" çekmektir. Belanın sırrının ne olduğunu bilirmisin? O, Allah'a karşı fakrını hissetmenin ve Allah'a dayanmadıkça hiçliğini bilmenin yoludur.
6.mektup/ mektubat

2 yorum:

  1. Çok sevdiğim satırlardır bu satırlar,yıllar içinde tekrar ve tekrar okuduğum...İzle butonum çalışmıyor.Sorun gidince sitenizi izlemeye başlayacağım inşallah....Allah'a emanet olunuz...

    YanıtlaSil
  2. tesekkurler güzel yorumuz için..Allah'a emanet olunuz..
    dua ile...

    YanıtlaSil